Beşikteki Hayaller Hıçkırırken

uzadıkça yürüdüm
gözbebeklerinden içeri
dizginleyemediğim duygular
kaybettiler kendilerini
tüm kuşlar hüzne durdu
korkuluklara astım hayallerimi
çakıldıkça yere
kök salıyorum...

içime kim ekti tohumları
kim kavurdu
kim savurdu umutlarımı
harman yeri
sıcağına doyamadığım bir yaz
vurdukça yüzüme
rüzgarlarında bir gençliğin
aklıma düşüyor gözlerin
sallandırıyorum gecelerde
demliyorum yıldızları
sarısı sana
soğu bana düşüyor
yine yokluğunla avunurum
salla zaten hep
beşik bu ya
hiç büyümedim ben zaten
hala bebektir hayallerim
hıçkırarak ağlayan...