Beşinci Bir Mevsim

Bazen sarılmak

Sebebi olmadan ıslanmaktır yağmurda

Serden geçmektir bir akşamüstü

Bir dem özlem...

Ve de yalnızlığın eşlik etmesidir geceye

Hele ki son olduğundan bihaber sarılmak

Ağırdır...

Sirayet etmesidir her tarafa o tanıdık sıcaklığın

Bazen de beklemek

Tarif edilmez bir huzurdur özünde

 Kimi zaman hazan yağmurlarına şiir yazmaktır 

Kimi zaman kerpiç evlere türkü yakmaktır 

Kimi zaman da sarı güllerin bitmesidir mezarlıklarda 

Bilir misin sevgilim...

Sarı güllerin ne vakit bittiğini

Ne bahtsız yerlerde bittiğini bilir misin

Hep bir ağrı vardır o biten yerlerde

Anlamlandıramazsın...

Alışır kalırsın gözlerinin bulutlu olmasına

Bazen de sevmek

Öyle sessiz öyle uzaktan izlemektir

Ne vakit bir şarkı çalsa

Sebepsizce uçmasıdır kelebeklerin

Yanlış anlama sevgilim...

Umut beklemez öyle karşılıksız sevenler

Kaçırma gözlerini nolursun

Hem bak nasıl da mavi gökyüzü

Nasıl da mutlu uçuyor martılar

Bırak... Konuşmayalım

Ne de olsa alışığız artık

Ve bazen de üşümek

Kor gibi yanan yüreğin sancısıdır

Şiiridir, lisanıdır yorgun bir şairin

Ustura kesiklerine benzemez öyle

Daha acı vericidir...

Bildiğin mevsimlere de benzemez

Beşinci bir mevsimdir yanıyorken üşümek

Bilemeyeceksin sen sevgilim

Zorlama... Gidenler anlayamaz

Vesellam...

Korkarım üşüyeceğim bir gün

Kal demeye dilim varmıyor

Ama gitme de... Bilirsin

Üşümeyi sevmem, alışamam da...