Beşinci Kapıymış İsmin

Dönmüşsün meğer

Seni beklerken baharın dört başlı kapısında
Üşüştü ilk kapının aralığından cüretkar kuzey rüzgarları
Hırçın dokunuşlar okşadı tenim kadar yalnız düşlerimi

Yağmur bahsi geçmeyen bir şimşeğin ışığında
dolu vurdu badem çiçeğime bir sonraki kapıya vardığımda
Yine de direndim

Gebeydi rahmim
Bahar gibi tiz ve buruk bir çığlığa işlediğim özlemde
berrak bir nehirdi sesin
Üçüncü kapıda gözlerini kaybettim

Seher umutlarını yükleyip sabah kuşlarının kanadına
Maviyi bekler gibi bekledim dördüncü kapıda
Umut yazıyordu açılmışlığında

Beşinci kapıymış oysa ismin
Habersizliğimde açılırmış kalbin
Ağlamıyorum artık
ve gülmüyor bebelerim
Öğrendim

Sana söz sevgili
Beşinci kapıyı çalıp ta girmeyeceğim kalbine
Hırsız değildir sevgim