Beşinci Mevsim

Yaprakar güz sancısı çekmiyor artık
Bu geçmişten kalan eski bir resim
Dalların kendi yanık ruhu yanık
Çürümüş bir beden bu beşinci mevsim

Ayrılık yasında erguvan çiçekleri
Bak kesildi diyor artık nefesim
Rabbine el açmış incecik elleri
Yıktı beni diyor beşinci mevsim

Bir gökyüzü var ki karalar karası
Dökülmüş bulutlar karardı diyor ellerim
İçinde dinmek bilmez gönül yarası
Sabahımı ver diyor beşinci mevsim

Buğday başakları toprağa küsmüş
Susuzum kurudu diyor bedenim
Tohumlar toprakta hayat ararmış
Öldürdü diyor beni beşinci mevsim

Ağlıyor diz çökmüş yüce dağlar
Söyleniyor günahım neydi benim
Doruklardan şelale misali yaşlar
Diyarımı harap etti beşinci mevsim..