Besmele İle
Nicedir arzular bu gönül seni
Gönlüme bir kilit vuramıyorum
Neyleyim birtanem bedeni teni
Sensiz yaban elde duramıyorum
Muhabbete menzil bu gönül evi
Ne kafdağı gördüm ne koca devi
Pirimizden biri Ahmet Yesevi
Besmelesiz güller deremiyorum
Sinemde beşiği hayalin sallar
Nasip olur mu ki bizede allar
Yine yollardayım o uzun yollar
Bir türlü kapına varamıyorum
Kendini bilmezse zelildir kişi
Besmeleye kilit eyle her işi
Rüyamda el verdi Hacı Bektaşi
Nedense hayıra yoramıyorum
Kul Garib'im aşar mıyım bu suru
Sevdamız aşina aşkımız duru
Sırılsıklam etti gönül yağmuru
Bir türlü sırrına eremiyorum
Emine Çerçi, Halk Şiiri'nin zengin olanaklarından olabildiğince yararlanıyor. Kimilerine göre Halk Şiiri, çağını doldurmuş, dönemini kapatmış bir şiirdir. Ben bu görüşe katılmıyorum. Bu şiirsel süreç, şiir geleneğimizin çok önemli bir halkasıdır. Emine Çerçi de bunun farkında ki, şiirsel yapılanışını Halk Şiiri düzleminde kurguluyor. Yalın, açık, anlaşılır bir söyleyişe yaslanıyor. Öte yandan, taklitçiliğe ve basitliğin tuzaklarına kesinlikle düşmüyor. Bu tarz şiirin de "matematiksel bir gerçeklik" üzerinden, estetik bir mîmârî dolayımından yürüyebileceğini öngörüyor. Çerçi, bu tür şiirler yazdığını zanneden korkunç kalabalığın aksine; şiirsel çabalarını kendine has bir bir yörüngeye yerleştirdiğinin bilincinde.
Kendi payıma, ben serbest şiir yazsam da, Emine Çerçi'nin şiirlerine yüksek bir değer biçiyorum. Yolu açık, şiiri hep böyle gürlek olsun.