Beyaz Bedende Bembeyaz Kefen

Nerede elele göz göze yürüyen iki sevgili görsem,
Aklıma birden sen gelirdin.
Acının en haylaz köşesinden kaçarcasına,
Kendimi uçsuz bucaksız bir yürüyüşe verirdim.

Yollar hiç tükenmese, önümde hiç engel olmasa isterdim,
Sanki her adımımda yalnızlığımı silerdim.
Ardıma dönüp ufacıcıkta olsa bakmaya cesaret edemezdim..

Yürüyordum, yorulmadan usanmadan yürüyordum,
Aklımda en ufak bir düşünce dahi olmadan gidiyordum.
Hayat karşımda can çekişirken,
İşte bu seferde ben gülüyordum.

Gülüyordum ama yalnızdım,
Kaldırımlar sanki tanıyor beni halime acıyordu.
Her karesinde gözyaşlarım, her adımımda haykırışlarım vardı
Hissediyordum benimle birlikte onlarda ağlıyordu.

Üşümüştüm, yorulmuştum artık,
Dizlerim yavaş yavaş bükülmüş, gözlerim usul usul kapanıyordu,
Yalnızca yolun sonunu görebiliyordu.
Artık beni tek başına ısıtabilen bir sevgilim yerine,
Bembeyaz bir kefenim vardı o beyaz bedenimde...