Beyaz Çığlık

yorgun çıplak ve durgun dalgalardan devrilen bakışlarınız

elasında haylaz

bir huzur bırakırdı içime

güneş saçardı

ışık ,

tutulduğum akımlarınızda sürrealist dokunuşlarınız

kirpikleriniz bandıkça menevişlerine pınarlarımın

çağlayanlarımdan fışkırır

bir masun olurdunuz

sarhoşluğumda bilseniz nasıl hastaydınız

sıcağıma tutulur

açık seçik şarkılardan sabahlarıma sızardınız

kollarımızda sırılsıklam

akşamlı şuh şakrak ebemkuşağı kaçamakları

renk çalardı

düş pırıltısından gözlerinizin

kıskanırdım

yere çalacak gibi olurdum ki tutup saçlarından

utanmadan tan gelirdi göbeğinde tanecikleriyle

salınarak geçerdi üzerimizden

budala halhallar

kokunuzda tütsülenir zavallı şuurum

lavanta ekerdi tuvalinize

işmarımı yolardım fırçanıza

heybetinizle dolaşırken öylesi

şımarırdı körfezler

yosunlanır köklerinize iyotlu polencikler sağardı

şakındı baharlar

yaz eteğini yatağınızda unutmuştu

mayıs arsızdı ya da biz hala körpeydik

boşaldık suyumuzda mevsime vurulduk

yirmi üç yaşında bir aralık sancısıydı

boşluklarımıza ayrılığı doğrayan

tüm bu yaşanılanlardan

tende harelenenlerden canım efendim

soluğunuz ininceye değin yıldızlarıma

size ,

beyaz çığlıklarımdan maviliklerinize salacağım

sonsuz bir sessizlik sakladım

yüreğinizi içtiğim yüreğimde

bir çift kanat sesinde çırpınıyor!