Beyaz Giy

Başında bir sevda yelleri,
Esmeye başlamıştı tam onbeşinde.
Ne bilir acıyı,tatmamıştı ki,
Tatacağını da hiç bilememişti.

Bir gün geldi,pembe bir nişanlık,
Bir zaman sonra,atıldı yüzükler.
Acılarla tanıştı yüreği,
Ağladı,daldı gitti uzaklara,
Günlerce sürdü acılar.

Bir başka beyaz gelinlik hayali,
Yeniden mutluluğu arama çabası,
Yine bir pembe nişanlık,
Öylede yakışmıştı ki.

Beyaz gelinliği giyme zamanı,
Kaçıp gitmeden olmayacak diye,
Ayrıldı gitti baba ocağından,
Uçtu gitti sevdiceğine,
Beyaz yerine bir kot vardı üzerinde.

Sürdü bu yolculuk,pek fazla değil,
Acılar gene geldi çattı kapıya.
Yaşlı gözlerle döndü baba evine,
Ağlayamadı ,yakışmaz diye.

Bir daha ölümdü beklediği,
Mutluluk ta neyin nesi.
Sabah akşam nemli gözlerle,
Yaşadı gitti mutsuz yılları.

Ansızın bir sevda daha,
Sardı tüm bedenini,
Korktu,titredi,ağladı,
Acaba bir daha mutlu olmakmı vardı.

Bir anne,bir baba,birde sevdası,
Çaldılar kapıyı bir akşam üstü.
Ablasına seslendi küçük kardeşi,
Belki de şans getirecek diye.
Bu seferde beyaz giy be abla,
Bu seferde beyaz giy artık.

Yaşar KOPUZ...29.01.2009.İstanbul