Beyaz Kamelya

Karmaşasından kurtulup hayatın
Biraz umut koklamak yapraklarından
Arınmak saflığında renginin
Ne bileyim işte geçtim sokaklarından
Şimdi nereden çıktı bu kibir bu gurur
Bu halin beni değil seni de vurur...
Solacak senin de yaprakların Kamelya
Kime kalmış ki zaten bu dünya..
Sabır tesbihlerinde tükettim zamanı..
Külleniyor yavaş yavaş öyküerin en yalanı
Belki bir şiir susarım demiştin eskiden
Kilit vurdun şiirlerime derinden
Böyle midir alışkanlığın senin huyun
İstersen kıralım kalemi bitsin bu oyun..