Beyaz Lale

Şu masal âleminin efsunkâr Züleyhâ'sı
Son kez yak hicran dolu sevda ağıtlarını.


Âyân oldu sırların yaşanırken hikâyen
Yoğruldu keder ile kaderin gergefinde
Mâşuka ödenirken sabır renkli sermâyen
Aynel yakînin paha biçilmez sedefinde
Arşa çıkmış câziben mânâ yolunu açtı
Mevlâ'ya yönelişin sevenlere mîraçtı
Miras olarak nasuh tövben kaldı ikbâle
Sönerken arzuların ateşi hâle hâle.

Baş döndüren aşkınla okşanırken yürekler
Mest ediyor muştuyla bedenleri esrârın
Duâ'nın kıblesine can atarken dilekler
Umut ufkunda titrer tertemiz istiğfârın
İlâhi duyguların can buldu mükâfatla
Rabbin kalan ömrünü tezyin etti necatla
Gıptanın kollarında düşmüşüz bir hayâle
Sayhâna muhtaç durur dinmeyen mücâdele.

Çözemedi sırrını ey güzellik perisi
Şehvet fedâileri hasede bulaştılar
Kalp diline bîgâne nice zan müfterisi
Aklın kılıcı ile gönülle savaştılar
Kuşatırken çağları bu sıra dışı destan
Kokuşmuş sînelerde tükenmedi feverân
Nâmus nerede diye resmettiler tuvale
Doldurdu yeryüzünü bu amansız velvele.

Ey nâdide zarafet, semâvâtın gelini
Dağıt gizlerini de kısık seslere ses ol
Sekerât mabedinin hiç susmayan ayini
Yorgun düşmüş ruhlara üfle son kez nefes ol
Canlandırsın nazarın solmuş onca deseni
Seyre dalsın kâinat bu müstesna şöleni
Sisli mâverâmızı hazırla ihtilâle
Işık olsun âtiye öykündeki meşâle.

Anla ki; bu yakarış son çığlık, son sedâdır
Gam yükünden ne varsa yokluğa aşır bugün
Anla ki; bunca sitem hayata elvedâdır
Hüzün yağmurlarını gözlerden taşır bugün
Anla ki; yokluğunla serâba düştü rüya
Anla ki; hasretinle huzursuz kaldı dünya
Çıkmaz güzergâhtayız, kaç asır var visâle
Tükenmeden fîgânlar dön artık 'Beyaz Lâle''.

Koy noktayı tarihe yüzyıllar ötesinden
Deryâyı muhabbetten su gibi akarak gel
Marifet makamının ulvî sır bestesinden
Duygu mahrumlarına ağıtlar yakarak gel
Gel de aşk abidesi bu keşmekeş son bulsun
Sürûrun kanat sesi ötelerden duyulsun
Tutku iklimlerini dönüştür halden hâle
Vuslata köprü olsun geçilen her merhale.

Temâşâdaydı âlem yaşanırken hikâyen
Yoğruldum özlem ile mâzinin gergefinde
Mâşuka ödendi de sevda renkli sermayen
Aynel yakînin paha biçilmez sedefinde
Arşa çıkmış câziben mânâ yolumu açtı
Rahmete ermiş tövben öz canıma mîraçtı
Miras olarak senden ar kaldı istikbâle
Söndü ihtiraslarım yâdınla hâle hâle.

21.01.2011