Beyaz Ölüm / Derin Uyku

Uyumak istiyorum anne

Uyumak 

Ve

Güzel günlere uyanmak

Ahh annem ahh

Şimdi yanınızda olmak vardı

Kardeşlerim

Yavuklum 

Yani bütün sevdiklerimle

Hatta

Kuzusundan keçisine her şeyle

Acısı buharında dans eden tarhana

Kuzine üstünde demlik

Yanında ben olaydım şimdi

Kuzine üstünde kızarmış bir dilim ekmek

Üstüne bol tereyağı ve acıka

Ne güzel giderdi

Değil mi anne

Belki ısınırdı ellerim

Ama olsun

Sen dert etme annem

Bilirim 

Babam kollarını açmış bekler beni

Gideceğim yerde

Bol bol selamını söylerim ona

Sen hiç merak etme

Hatırlıyorum da şimdi

Kar yağınca ne çok mutlu olurdum

Koşar oyunlar oynardım akranlarımla güle eğlene

Sokakta kayar

Yuvarlanırdık karlar üstünde de 

Hiç üşümezdik 

Şimdi neden üşüyorum anne

O kadar sevdiğim kar 

Ölümüm olacakmış

Kim inanırdı buna kim anne

Ne çoban yıldızı var gökte

Ne bir yol yerde

Köyümüz ne tarafa düşer anne

Üşüyorum anne

Üşüyorum

Tut ısıt ellerimi

Isıt beni şefkatinle

Üşüyor içim anne

İçim üşüyor

Ölüyor oğlun anne

Ölüyor oğlun

Ne güzel günlerimiz vardı seninle

Her sabah gülen yüzün aydınlatırdı her yeri

Oysa

Bak ben şimdi nerede

Kiminleyim anne

Bu kuş uçmaz 

Bu kervan geçmez yerde işim ne 

Sis 

Soğuk

Buz

Ve ölüm 

El ele

Her yer bembeyaz anne

Her şey bembeyaz

Buz kesti dağlar anne buz

Taş kesti gövdeler anne taş

Kurşun yemeden devrildi bunca beden 

Devrildi dağ gibi civanmertler

Savaşı kim icat etti ki anne kim 

Kim karar veriyor kaderimize

Kim gönderiyor

Bunca canı bile bile ölüme

Otursa herkes yerli yerinde

Kimse karışmasa kimseye

Memleket dediğin olsa sadece dünya

Toprak da su da yeter zaten hepimize

Oysa Bismillahla çıkmıştık 

Allahuekber dağlarına doğru yola

Şimdi Allah demeye mecalim yok anne

Bizi ölüme gönderenler nerede şimdi

Neredeler şimdi hayal katilleri

Nerede bizi ölmeye terk edenler

Uyumak istiyorum anne

Uyumak 

Ve 

Sıcacık yuvamızda 

Güzel günlere uyanmak

Uyumak

Ve

Uyanmak

.....

....

...

..

.

u y u

mak

A

N

N

E

Uyumak

Ve

...

..

.

...

Rus Kafkas Ordusu Kurmay Başkan Vekili Dük Aleksandroviç Pietroviç Sarıkamış’ta gördüklerine anılarında şöyle yer vermiş: “İlk sırada diz çökmüş 9 kahraman. Mavzerleriyle nişan almışlar, tetiğe asılmak üzereler ama asılamamışlar… İkinci sırada cephane taşıyanlar var, sandıkları bir avuçlamışlar ki, kainattan hırslarını almak istiyor gibiler. Öylesine kaskatı kesilmişler… Ve sağ başta Binbaşı Nihat... Dimdik ayakta, başı açık, saçları beyaza boyanmış, gözleri karşıda… Allahuekber dağlarındaki son Türk müfrezesini teslim alamadım. Bizden çok evvel, Allahlarına teslim olmuşlardı.”

BU HİLAL UĞRUNA YOK OLUP GİDEN BÜTÜN GÜNEŞLERİ ŞÜKRAN VE MİNNETLE ANIYORUM.