Beyaz Önlük

Duvarlar üzerime üzerime geliyor anne
Kurtar beni,korkuyorum..

Molozlarla birlikte döküldü yerlere umutlarımız
Son bir kez de olsa kardeşimin elini tutabilseydim keşke
Karanlık burası,çok üşüyorum
Binlerce yerimden yaralandım ben bugün
Ağustos'un sıcağı bu kadar yakmazdı yüreğimi
17'si olmasaydı..

Düşlerimin elinden tutun ne olur
Razı değilim yalnız başıma hayata gözlerimi kapamaya
Yer sallanıyor durmadan şiddetlice
Bulutlar bile düşürüyor taşıdığı damlacıkları
Hayır,yağmur yağmıyor
Ben ağlıyorum anne !

Acaba bizi bu taş yığınından kurtarabilecek biri var mıdır ?
Neden bu binalar başlarını eğmişler ?
Anne,onlar da mı korkuyorlar yoksa bu gürültüden
Bizi kurtaracak beyaz önlüklü amcalar nerede ?

Suskunluğa boğuldu caddeler
Farkında mısınız bu gece sokak lambaları yanmıyor
Bir kaza olmuş olmalı
Her yerde siren sesleri,gürültüler
Dayanamıyorum,susun artık !
Çıkarın beni bu karanlık yerden
Sahi yarınlar için beslediğim ümitlerim nerede ?

Televizyonlar bas bas bağırıyor tepemde
Son dakika diyorlar verdikleri haberler için
Bak televizyona çıktım anne
Ama neden bu kadar kırgın bakışlarım ?
Ölüyor muyum ne ?

Yazın gazeteler !
Son bir dakikam daha olsaydı
Alacak nefesim olurdu belki de..

Işık doğdu sonunda gözlerime
Amcalar beyaz önlüklerini bana hediye ettiler
Biraz da üşüyorum aslında
Beni nereye götürüyorlar anne ?

Topraktan korkardım ben hep
Üşüyorum dedim
Betona gömdüler cansız bedenimi...

17 Ağustos 1999-17 Ağustos 2014
Saygıyla anıyoruz...