Beyaz Yağmurlar

'hüzün kokunca saçlarım
kalbi yenik atıyormuş aşkın
gittin ve tanıştık ilk kez'




kaç güneşin var ki merhametsiz gözlerinde
kapanan her batışın ardından
yeniden doğuyorsun yalnızlığımın üzerine
penceremden bakmıyor
sen gideli huzur ve yıldızlı gece
sızı artık gözlerime çekili mil
baksam da sen karanlıksın hep


dilim sisli şarkılarda
yol almış hayat kenarları
dolanmış tütsü kokan küsmüşlüğüme


kimse sen gibi bakmadı öykümde şarkılara
onlar içinde nil kokan çöllerde yanmadılar çünkü
kum kalesine sığındığım mısralar
her nefesin
şekilsiz yığınlara dönüştü hayalimde


merhamet ey huzur
düş yorgunu uykularım için


adımlarım azap yangınlarından geçerken
ellerim terliyor
nedensiz
hep bir anın kalıyor gülmemiş hayat çizgimde
kesiştiğimiz kadere
susan gözlerine
bazen de boşluğa savurduğum gizli bir küfre
sır kalıyorsun


ciğerimde damlayan kan
kabzası elinde kirmani
katilimsin
mutluyum kefenimle
nihayet ölüyorum karanlığa


işte gidiyorum arkamda düş cesetlerimle
sırtımı dönmeden yaşama
sende umutta kalan birkaç gün için
sesim uzaklaşana kadar git
git bu sevginin öldüğü dünyadan


gözlerinin siyahi tonu yanıyor
çizgileri ısırgan yanığı yüzünün
belirsiz halini almak için sırada
ne mutlu bana
seni öldürürken doğuyorum
bir hikayenin
belli belirsiz bir yerlerinden
mağrur ve yenilmeden


beyaz yağmurlar
hayat ağacımdan yağıyor yeniden
ya beyaz halim de
güzel mi gerçekten
gökkuşağı içimden geçiyor
her rengi beyaz
her gittiği yer gülümseyiş


ilk kez ağaran güne açıyorum ellerimi
sensiz ve ayaklarım titrek de olsa
sendelesem de yürüyorum sonunda




Nar-ı Bayza
yirmimartikibinonüç