Beyaza

Sen benim beyaza köprü kurduğum
Sırat köprüsünden geçer gibi her defasında
Ürperen yaralarıma korkusuzca dokunduğum
Karanlıktaki kuşlarımı beyaza uçurduğum
Ümidin gözü kara cesareti var aramızda
Sus kimseler duymasın
Açıyor hercai menekşeler çıldırasıya
Baharın gülümseyen papatyalarını getirdin bana


Bir kız yürüyor şimdi yanı başında
Gözlerinde sevda gezegenleri
Dilinde bir türkü soluğu bahar yeli
Teni toprağım gibi esmer
Buğday rengi
Yazgısından kopup
Senin adını yazmış alnına
Gecelerin bitmez korkularından uyanıp
Beyaz düşler açıyor yarınlara