Beyin Göçü - 2

Beyin göçücü ise dur durak bilmez ki...


Her şey o iki karafatma ile karşılaşmamla başladı...
Donup kalmıştık yaban bir yabancılaşma ile
Onlar benim korkup kaçmamı bekliyordu
Ben ise yaşamak için öldürmeyi...

Gücümün yettiğinin Azraili olacaktım bir kere
Kaldı ki su, her canlı için yaşam kaynağı değildir elbet
Boğulmak kaçınılmazsa derken katil
Kalem elindeyken şairdim...

Evet şimdi ortalık yatıştı , kazanan ben gibiyim
Eğer içlerinden birinin doğuştan yüzme yeteneği varsa
Ne mutlu ona...
Sonradan anladım ki ikisininde yokmuş
Onların ahı tutmuş olacak ki
Belanın karasına çok çabuk kavuştum!

Beni nasıl öldüreceklerini çok iyi biliyorlar
Her nasıl biliyorlarsa biliyorlar...
İyi gene insafları varmış
Ben ettim siz etmeyin demeden
Koydular bir şart önüme
Verdiler bir dünyalık süre elime...
Önceden ne uzun bir süre vermişler
Diye düşünsemde her gün baktıkça gördüm ki
İki parmağımın arasının açılıp kapanmasına eşit olduğunu...

Şartta şöyle MADEM Kİ yaşamak için öldürdün
Yaşamak için Yaşatacaksın öyle ise...
Hem de ne yaşatmak...

Zordu çok zor...
Ama ne çare yapmak zorundayım.
Sürenin sonundayım.
Göçün ortasındayım üstelik...