Beykoz Sensiz Sessiz...

son nefesimi verir gibi seviyorum seni.
soluk soluğa haykırıyorum adını ( T.Ğ.A )
tut ki griye döndü tüm mavilerimiz.
tut ki büyüdü içimizdeki çocuk,
tut ki çaldı seni benden BEYKOZ...
korkmam...
bayramlıklarını giymiş çocuklar gibi beklerim seni.
yağmurun düştüğü kuru toprak gibi hasretim sana.
bu kadar mı ağır gelecekti vuslatın bana.
bende sevdan hiç kirlenmedi,
yüreğimdeki ateş hiç küllenmedi.
bütün kelimeleri bitirdim,
kalemime yükledim yükümü sana dair...
özlerim...
sarı saçlarını özlerim,
küçücük ellerinin sıcaklığını özlerim,
şimdi şuradan çıkarsın diye yolunu gözlerim.
BEYKOZ'u iizlerim sensiz,
sen yoksun diye o bile sessiz...
bir benim sesim çıkıyor.
soluk soluğa adını haykırıyor,
son nefesimi verir gibi seviyorum seni...