Beynelmilel Sükut

Tuva' dan aşağı 

kurutulmuş ağaçlar

Her dakika 

yüreği sökülüyordu merhametin

Dalları eğecek bir asam yoktu

ve ağaç yapraklarını sunacağım keçilerim

Zeytine edilmiş yeminleri sayıkladım

Rüyalarımdan taşırdım ayetleri

En güzelden en çirkine

yürüyen merdivenlere 

tersten binmek gibi

nasıl başarmıştı insan

gittikçe alçalmayı

Dalgın düşüncelerimi yaydığım sahra

Bir örtü aradı kendine

Bir gölgelik

İncir ağacının dibinde

Umudu çöle çevirmek bile

Bir maharet istiyordu

Uyuyordu insanlık evet

Beynelmilel bir döşekte

Öfkemi

bir kartalın pençesiyle

her bilediğimde

ruhum paralanıyordu

Seyir terasımdan kendime bakıp

Gülümsüyordum sadece

Öfkem kendimeydi

Umudum kendimden

Alın çizgimden erdemi alıp

kızarttığımda ise

üstelik una bulayıp

Mutluluğa dönüşüyordu

İçimdeki mezarlık

Ölüler

ekmek yemezdi

Çünkü ölüm

toprağı severdi

İşte...

Pahom' un

hikayesi