Beynimi Tutuyorum Ellerimle
Yüzüm büzük, büzük.
Üst dudağım alnıma doğru çekik.
Bütün mimiklerim dondurulmuş buz gibi
Dokunsa bir nokta dağılacak sanki.
Elinde pense dili tutmuş diğer eliyle alttan alta keser,
Bıçağı gözünü oyar,
Öbürü saçını yüzer alnından geriye,
Arkadan girenler, önden girenler odalara,
Boğazını mengeneye vermiş,
Mumla yakar odaları,
Tek gözlü odayı,
Çift gözlü odayı,
İsyan eder beynim isyan eder,
Tepsilerde gelen kokulu yemekler,
Kimisini asar, kimisini keser,
Kimisini dağlar.
Bu nedir, sinema mı, gerçek mi?
Derinin yanık kokusu burnuma gelir.
Egoların savaşı.
Uçan böcekler demir olmuş, yer bitirir her şeyi,
Birisi var evi gerilim, korku filmi dolu,
Katmaz der sanat insana bir şey,
Eğitmez insanı, yönlendirmez, der.
İnsan neyse odur, der.
Kalırım şaşkın onu dinlerken.
Ben okumam kitap,
Gerek görmem, der.
Ben de yazarım niye okuyayım yazarı,
Eğitmez, yönlendirmez, katmaz sanat,
Sanat eğlendirir güldürür beni,
Herkese yaptığı da budur
İnsan neyse odur, der.
Dinlerim etrafımdaki sesleri,
Dinlerim.
Seyrederim, duyarım, dokunurum
Buz gibi her şey!
İnsana ne oldu,
Kim yalanlar benle beraber,
Kim haykırır benle beraber,
Onca kırbaçlanmalar,
Bitmeyen idam cezaları,
Neyin yasak olması doğru,
Neyin yasak olmaması doğru,
Kavramlarının karıştığı bir evren,
Gelişmekte olan ülkeler,
Gelişmiş ülkeler,
Gelişmemiş ülkeler,
Ve dünya.
Kulağımı çıkarıyorum artık,
Elimi beynime sokup
Sevmek istiyorum onu,
Yatıştırmak.
Beni seyredenlere bakıyorum,
Derilerindeki işkencelere...
Karnında yediği tekme, bebeği içinde,
Kanayan yaralara,
Dayak yiyen, dövülenlere,
Biri var, orda biri var
Dayanan, insanın kopuş noktasına...
Bu nedir, savaş mı yoksa normal bir yaşam mı?
Kardan bir ampul,
Düştü elimden kırıldı...
Egoların çarpması,
Yankılanır gümbür, gümbür
Elimde gözlük çerçevesi
Kollarım havada
Parçaladım bir anda
Görmeyecek gözleri artık net,
Görmeyecek.
Diğer elimle diğer kulağımı çıkarıyorum.
İki elimle beynimi tutuyorum içten,
Gözlerimi kapatıyorum artık,
Susuyorum.
İçim bulanıyor.
Yerde kardan, kırık ampul taneleri;
Bulamıyorum artık diyecek bir şey,
Bulamıyorum.
16 Temmuz 2009
Susuyorum, İçim bulanıyor, Yerde kardan kırık ampul taneleri Bulamıyorum artık diyecek bir şey Bulamıyorum.
DAHA NE DİYECEKSİN HEY ŞAİREM 🙂
TEBRİKLERİM KALSIN SAYFANDA CANIM BENİM 👍
Egoların savaşı... tebrikler...
tebrik ederim yüreğine sağlık
insanı üzen bir yanı var şiirin..içselliğin zirve yaptığı satırlar..bazen o kadar yabancılaşırız ki hem çevremize hem de kendimize, uzaklaştıkça anlamını yitiri herşey.
ve
" Eğitmez insanı, yönlendirmez, der. İnsan neyse odur, der. Kalırım şaşkın onu dinlerken. "
ben öyle insanlara baktıkça daha çok severim gözlerimi..bakmanın ötesini adımladığı için..
ne demeli ki şair?
her daim umutla..