Beyza

aslında herkes bir sebeptir
mahfında hezimettir yanılgısı
peşinden severek kovaladığın düş
güneşinden sakladı bak seni
safkan beyzaydın ya doğarken ki,gülüşünle
kan bekliyor ya hayat kirletilmediğine inanmanı

kış güneşiyle serzenirsin bahara
ne yok ki o kuyruklu yalanın içinde
aşk kin öfke nefret aldanma
kurmacadır oysa
bir oyundan ibaretti çoğu zaman
bir çocuğun ellerinden tanımak istersin ya
sonra anlarsın dokunmak ilk öğrenme
.................................................biçimindir.
Ve de dokunamadığın hiç bir şey
................................aslında senin değildir

beyazla başlar her şey
tuvalin beyaz kaderin beyaz
ve günahların kadar sevapların da beyaz
kirletilmeye müsait/sin

bir siyah takım elbise kadar ciddi
bir mor kırık hayal kadar gerçek
bir sarı umutsuzluk kadar mahcup
bir kırmızı aşk kadar tutkulu
ve
bir pembede düş kadar yalansın

denersin bütün renklerini hayatın
oysa tek rengi vardır onun
çevirince gök kuşağının renklerini
devinimi hızlı hayatın çemberinde
ortaya çıkan yine beyaz

günler dolanınca ayaklarına
ve artık saymayı bıraktığında
...................................dünleri
ilk tadı kalmadıysa sigaranın
yetişmek için koşarsın
koştukça yorulur
yoruldukça anlarsın
sebepsiz koşmaların
oluruna bıraktığında
gelir gidenler gittiği yerden
ve kovaladığın kuyruğu bıraktığında
zil çalmış ve ders bitmiştir
hayatın sana öğreteceği kalmamıştır artık

bırakıp tüm renkleri
beyazın beyzadeliğini kuşanırsın
ve kundağında başlayan o renkle tanışıklık
seni kefen beyazının yumağına sarmaktadır.
Saçlarında ki o mülteci renkten ne kadar
saklanmak istesen de saklanamazsın

21şubat10