Beyzanın Gölgesi

bu gün düşmanım bütün beyazlara
ne olurdu sayfalar isyanımı gizleseydi.
bak o korktuğumuz,
ama sana sarılıp gururlu bir kurt gibi
yürek çırpıntılarını gizlediğim geceler,
gizliyor işte gözyaşlarımı,
gizliyor yıldırımlar hıçkırıklarımı.

ağır duyguların dolduğu,
çatlaklardan çıkan köpükler
çorak yürekleri bile bataklığa çevirirken
beyaz gidişlere nasıl kapanmasın gözler.
teselli yağmurları terk edince sonbaharda
beyazlarla birlikte
karanlık tutmayacak mı elimden
göz kapaklarımın arkasından uzanıp
dinlediğim hiçbir şarkı boyayamazken seni beyaza
hangi sesim gerine döndürdü seni
kana boyanmış umutlarını
pembeye çeviren beyaz korkularını
karanlığa satamadın mı
öğretemedim mi sana
insan hep kendine söyler yalanlarını

evet kurşun rengiydi benim yolum
ve ağırdı kurşun kadar
gel diyemezdim, dedim
ama bilmez misin beyaz bulutları.
sahte olmasa da güzellikleri,
yalnızca geçer giderler yüzüne baka baka
bir tebessüm kalır yüzünde önce
sonra gün kurutur güzelliğini
rahmet rengin kasvetinde gelirken
ilk damlayla birlikte
tetik tetik ölüler dirilirken
hiç dinlemedin mi bir seher vakti kuşların ezânını,
fethin ilahîsini
sen beyaz bulutlara takıldın
bülbüllere sela verdirdin
gitme diyemezdim,
gittin

duvarlarına siyah dökemem ki odalarımın
gündüzleri dim dik durmaya
daha kaç gün dayanır
kaç gün gülümsetir bem beyaz
kaç soluk daha alır bedenim
saçlarım da yalan söyler belki
ama sen bilisin beni
bir kendime yalan söyleyemem
sen her beyaz yalanında hatırla beni
ve hakkını helal et
bu sefer bekleyemedim güzel sözler söylemek için
hep kendimeyken sitemlerim
sana da dokundu sözlerim

ama ne yapayım
bu gün bir gözlerindeki karanlığa düşmanım
göz yumdun bendeki beyaz aşka,
ve bu gün bütün beyazlara düşmanım
bendeki beyazdan başka

y