Bez Bebeğim Simsiyah

Her kaldırım taşını
bir sokak lambasına atıyorum

hayret..sönmüyorlar

konfeti gibi yağıyor üzerime
cam kırıkları
bir sazın namesi sanki sesleri

dönüp arkama bakıyorum
yurtsuzluğun yurdunda
halime acıyor aç köpekler
ben de onlara acıyorum
anlaşıyoruz

Bekçi rüzgarlar da gülüp geçiyor
görmüyorlar mı yoksa beni
şehre is yağıyor simsiyah

evlerin camları açık
perdeleri çekili
sıcak şiirler okuyor adam
ana dilinde
-kadınım- diye başlayan
kıskanıyorum

genzime doluyor bacaların dumanı

üşüdüğü için sobanın
üstüne koyduğum
bez bebeğim geliyor aklıma

yediğim azara mı
yanan bebeğime mi ağlamıştım
hatırlamıyorum..gülümsüyorum

is yağıyor şehre simsiyah

bulutlardan şekiller çiziyorum
sen oluyorsun

Simsiyah