Bıktım

bazen seni atmak istiyorum hayatımdan,atmak,tepelemek,uçurumdan yuvarlamak falan...
sonra da korkuyorum kendimden, nefretimden,yoksa bir zamanlar sevdiğim adam değil misin sen?

sıkılıyorum sana karşı yalan söylemekten,seviyorum derken aslında içimden hiç sevgi gelmemesinden
usandım senin bana karşı olmayan sevgine,kendi kendimi inandırmaya çalışmaktan...

hastalığımda yoksun,
sağlığımda huzursuzsun,
sen nasıl bir vaka sın
umudu kaybettim senin yüzünden!

sana karşı durmaktan
seniin yanında olmaktan
ve dahi yüzünü görmekten
usandım gittim kısa zamanda.

eş dediğin dost olmalı
iyi gün kötü gün aramamalı

öyle bencil,umarsız ve aynı zamanda tutarsız!
düşman olsan yönün belli olurdu,seninki tamamen hedefsiz.

kurşunsun kör ve tabancan paslı
hırsının önü sonu yok,
yok ki sendeki yüreğin aslı!
kahretsin seni terketmemek için bir sebep daha kalmadı.
ama ben hala buradayım,hala seninle,hala sıkıntı içinde yaslı
bulup kurtaracak bir ele muhtaç
hep hüzünlü hep kederli hep yalnız....
sonu gelmeyen bu satırlara şimdilik veda,
canım yine sıkıldı!