Bıktım

yeter bıktım
her kadının yüzünde seni görmekten
yeter bıktım
tesadüfi senlere umutlanmaktan
şiirler yazmaktan...
ilanı arz edip dağlara
duyunca yankımı bıktım ağlamaktan
bıktım hayattan
yumup gözlerimi
seni düşündüğüm her gece
sabahına hala nefes almaktan
bıktım

çöküp dizlerimin üstüne
inadına vazgeçip sena duayı
kendime kızmaktan,
benim bu hallerimi hiç bilmeyişinden,
her gece bir solukta uykuya dalmandan,
bunu düşünmekten...
bıktım

bıktım yıldızlara seni anlatmaktan
sokak köpeklerine ahbaplığımdan
şarap şişelerinde kaybolmaktan
serseri mayın hallerinde
demir raylar üzerinde
seni unutmaya çalışmaktan
bıktım

bıktım sevgilemediğim
tenini kokusunu bile bilmezken
arzulamaktan
ateşler içinde
sensiz seni yaşamaktan
ve çaresizliğimden

BIKTIM!!!