Bıktım Şairliğimden Yoruldum Artık

ne olur bu halimi anlayın benim
çöktüm şiirlerimden gerildim artık
her gün biraz daha yanıyor canım
bıktım şairliğimden yoruldum artık.

ne yaptımsa bir türlü durmadı dilim
kalbimden her geçeni yazıyor elim
tarifi olmayan bir çekilmez zulüm
bıktım şairliğimden yoruldum artık.

zaman saat demiyor her gün yazdırıyor
yer mekan görmüyor her dem gezdiriyor
gizli saklı bilmiyor her an sızdırıyor
bıktım şairliğimden yoruldum artık.

beni genç yaşımda fazlasıyla yordu
ne bir söz dinledi,ne fikrimi sordu
sanki serengeti'nin eğitilmez kurdu
bıktım şairliğimden yoruldum artık.

yemini sözden ibaret gerisi batıl
bir elime geçirsem olurum katil
ne bir izin isterim nede bir tatil
bıktım şairliğimden yoruldum artık.

evimden barkımdan huzursuz etti
ben içimde gizledikçe o göze battı
dumansız bir ateşmiş canıma yaktı
bıktım şairliğimden yoruldum artık.

inanınki hayatta en büyük yüküm
ah olsada versem bir ömür hüküm
bitecekse kalbimi çıkarın sökün
bıktım şairligimden yoruldum artık.

ne bir göz değdi,nede geldin nazara
çık git ruhumdan başka bir yüz ara
yoksa bir gün o ipini çıkarırım pazara
bıktım şairliğimden yoruldum artık.

gelinde şu perişan halimi görün
takatim kalmadı yaram çok derin
ellerime kilitsiz kelepçe vurun
bıktım şairliğimden yoruldum artık...