Bil ki Pişmandık

Son bulmaz bir iklimin kuraklığında,
Eşsiz bir öfkenin doruklarında,
Kırgın bir kalbin burukluğunda,
Kuru, kupkuru baharlara sarıldık.

Gün geldi solduk, sarardık.
Gün vardı bir kalp arardık.
Gün oldu, çaresiz kaldık.
Gün geçti, bil ki pişmandık...

Karanlık sabahların tutsaklığında,
Son bulmaz gecelerin karanlığında,
Hayatın en berbat anlarında,
Dünyadan anca bir nefes çaldık.

Tanıktık boy boy yalanlara,
Sanıktık bilinmez davalara,
Ve yakındık en dış kulvarına hayatın,
Yol ararken renkli yarınlara.

An geldi...
Yolda olmayı kar saydık.

Renksiz günlerin solukluğunda,
Dermansız acıların tam ortasında,
Olsak da gönülsüzlüğün en hasında,
Ölümden kaçtık.
Yaşar gibi yaptık.