Bildiğim Gibiyim

endişelerim pusu da
küçük noktayım
bildiğim gibiyim....

yani ufacık
yalın..
bazen hiçim..

yer kürenin mihrabına
uzak..,
ateşe yürür ellerim

korkuyorum anne...
yongasıyım...
hercai gönüllerin

kayıp kazanç dengesini unuttum ...
kırık bir terazinin kefesin de

silip başlamakla..
sessiz yaşamak...arası
içimde fırtına...çığ...
alım morum karabatak...
ve kaybetmek albenileri
bir suskunluğun içinde
geçit yok seyirli düşlere
sanal helezonla sarmalanmış kederler

kazanmak ...ateşle dans etmek
ve..yanmak bir bilinmez adreste
dışımda..yürüyen hayatlar
hırsa savaşa hazır
kalkanlarım jelatinden
cam kırıkları dolu yaralı bedenim
anlamam..dev aynalardan
arka suretine saklanmış hesaplardan...

ve...gözlerim kayıp bir ülkenin
yol kenarında terkedilmiş hanıdır

gönlüm...gönlüm..
çocuk düşlerine salınsa
zehiri akar darp izlerinin yüreğimi üşüten
dönüp durmak hayat ölçülerinde
düş evrenim ihanette
çağlayanlar gibi akmak yer küreye
hangi derenin sonu lacivert denize karışır
sorulur ..sorular

bir aşk....
çocuk kadar masum
ezberimde kalmış ihanetler
dokunmak..volkan misali ürkütür..yaban elleri tenime
bu dünyanın dışında neredeyim ben?

alacakaranlık kuşağı..
tan bebeğe küsmüş
bir damla gözyaşı
çoğalmış/sa..ır/mak/lar...gibi
çoban yol kenarında ..
bilmediği hayatların yolcusu
ve...sevdiğim sevgili...
gidip te dönmez
yürekteki yangını görüp te gelmez

söylediklerimin aksı yalan...
kıvrımı az beyinlere
söylemediklerim...
hüznüdür gecelerimin
ufacığım..
bazen hiçim...
avunursam ..
ve seversem fazlaca kendimi..yalandır
hakkettiklerim

dönmeyen dolaplarda saklansam
körebe oynadığım
yasak gölgeler bulur izimi....
silsem iz/imi...
suretim kaybolur

çare bilmez ..deli gönlüm
fırtınaya kapılsa
dönmez deli gönlüm....
ardında bıraktığı maketten hayatlar
dönüşü olmayan yollara savrulur

diyetini ezberlerken...
aslını kaybettim
önü beyaz...
ardı siyah sayfaların

ecem ağlayıp durdu
bahar dallarını kırağı vurdu
gönlüm son sözünü söyledi durdu
sevgili düşlerimde ki bilmecenin
son perdesiydi...

feri sönmüş fenerim
Çanakkale den.. Diyarbakır a ..
Kavaklarım boy verdi bilirim
sessiz söyleşsek geceler boyu
deli rüzgarlar getirse seslerini
sindirilmiş bir Kediyim
bir volkanım patlamağa hazır...

ürettim...dur ihtarı
sevdim ...sus payı
elimde kalan ...kendi hayatım
serseri mayınlara ..hedef.
korunaksız duvarlarım
aşksızlığın ..örselediği
kalabalığın...ihaneti
savrulmuş parçalarım
yeminli yalnızlığa teslim.

özümü sevsem yalan
sevmesem..yaşam
uzak bir düşün olmazı

ufacığım ..
göründüğüm renkler
albenimin yalancısı
söylediği gibiyim
sessiz gözlerin

ve...buna inandım..
inanmasam.
kendim sandığım büyük tırmanışlardan
yenik döndüğümde
göremem özümü

kurduğum Hükümdarlık
bir yerleşke..ses/siz ...kendi halinde
sis perdesi üzerinde
rüzgara sır vermeyen
deli...dolu
dolu....bazen deli

göğün göğsünde
yanar ellerim
gittiği günden beri sevgili
uykusuz gecelerim.....

bu yüzden..
bildiğim gibiyim
6.MAYIS.2010