Bilemedik Sevdanın Amentüsünü

Bilemedik sevdânın amentüsünü...
Bilecek kadar talebe olamadık...
Beşikteyken başladı sevdâmız
Önce anaya...
Onun kokusuna, yüzüne sevdâlandık,
Anam dedik, bağrına bağlandık...
Sonra biraz daha geçince yaş,
Bu sefer sevdânın rengi değişti,
Cismi değişti...
Anadan ayrıldı sevdâmız
Gitti elin bağrına bağlandı...
Ana kadar kıymet bilmeyen,
Ana kadar merhamet duymayan,
Ana kadar özlemeyen,
Ana kadar sevmeyen birine
Muhtaç oldu kör olmayası...
Sevdâ dedikleri gâfil,
Anadan gayri yâr mı olur sözüne
Olur, dedirtti;
Ondan sonra ne tekerimiz yolunda gitti
Ne de huzuru tutabildik avuçlarımızda...
Darmadağın olduk elin gönül kapısında
Çalmaz olaydık o mel'un kapıyı...

Bilemedik sevdânın amentüsünü...
Nasıl yazılır, nasıl okunur, bilemedik...
Bir türkü tutturduk yol boyunca
Kar da yağdı, sel de geçti üstümüzden
Bana mısın demedik...
O kadar yol aşındırdık da
Bir kapıdan içeri giremedik...
Bilemedik sevdânın amentüsünü,
Harçlıklarımızdan biriktirip aldığımız oyuncaklar
Bir anda mutluluklarımızdan biriktirip aldığımız kocaman dertler oldu...
Acımazdık gönlümüze, o da bize acımazdı
İki kafadar aynı yolda yanar giderdik...

Bilemedik sevdânın amentüsünü...
Ne okuyabildik, ne dinleyebildik...
Bir inadımız vardı sevdâyı tepmek için
Bir uslanmaz gönlümüz vardı....
Hem yanardı için için
Hem kanardı...
Gönül, aklın yoluna barikat kurardı,
Gözümüz her şeye hipermetrop bakardı ondan başka...
Telgrafın tellerine kuşlar mı konar, bilmezdik.
Ya da postacı kapıyı kaç kere çalar, umurumuzda mıydı?
Bir sevdâ teline konmuş iki kuştuk biz,
Biri bendim, biri gönüldü, çaresiz...
Ve sevdâ kapısını yüzlerce, binlerce defa çalmamıza rağmen
Açan olmadı,
Bekleye bekleye sıfırı tükettik biz...

Bilemedik sevdânın amentüsünü...
Hocaların nefesi yetmedi okumaya,
Minarelerden selâsı çağırıldı sevdâmızın...
İlk toprağı atan da bizdik,
Beyazlara bürünüp içine yatan da...
Bilemedik sevdânın amentüsünü,
Bilmezlikten geldik belki de...
Arada uçurumlar yoktu,
Yan yanaydık...
O ne isterdi, ben bilmezdim
Ben ne isterdim, o bilmezdi...
Bilemedik ne istediğimizi
Ve sonra bir şeyi öğrendik ki;
Aslında sevdâ dedikleri
Ayrılınca başlıyormuş...
Eller ayrılınca,
Gözler ayrılınca,
Gönüller ayrılınca...
Ve aslında ayrılık kavuşmayla başlıyormuş,
Bilemedik...

Bilemedik sevdânın amentüsünü,
Okuduk ardından üç Gulhü, bir Elham...