Bilemedin Anne
Bilemedin...
Güz mevsimi dökülen yapraklarıma
değil, ben yaz ortası yandığım
alevlere ağlıyorum, anne!
Bilemedin...
Tecavüzlere kurban olmuş hayallerime
değil, hayal kırıklığına uğramış
gençliğime yanıyorum, anne!
Bilemedin...
Ben yüreğimi kurutan hasretlerimle
değil, derin sularda boğulan
sevdalarımla yaşıyorum, anne!
Bilemedin...
Fani dünyanın yalanını anlamış, sakince
değil, ben umutlarımdan vazgeçmeden,
inanarak ölmek istiyorum, anne!
tek dert ortağımız..tek sırdaşımız ve bizi üryan gören tek kadın..anne.. yüreğine sağlık Esma..güzel bir eserdi kardeşim
Yaşamadan yazmak zordur..İçten isyanlar gördüm şiirinizde..Yalın anlatım..Ancak şekil itibariyle arada kalmış gibisin..Biraz paragraf cümlelerini alt alta sıralayarak işin kolayına kaçmışssın..Aceleye getirme şiiri..Pişir soğusun bir de öyle tadına bak..Tadı hala güzelse hepimiz afiyetle yeriz..👍Durmak yok yola devam..