Bilesin

bilesin ki
ıslak kaldırımları yalıyorken kör bir karanlık
taş kaldırımlara balyoz gibi iniyorken bir fahişenin ayak sesleri
dağların gölgesi yuvalanıyor sırtıma
çekiyorum kanburunu varoşların
vuruyorum körkütük bulvarlara
vuruyorum
ceberrut bir geceden artık ne varsa


ve
sızıyorum dar bir sokağa
üstüme tünüyor gece
tükürüyorum ay ışığına
buz gibi bir namlu doğruluyor şakağıma
elimin tersiyle itiyorum
kayıyorum titrek yaprak hışırtılarına

buğusu çarpıyor yüzüme
kirpiklerimde deniz tuzu çatlıyor
gizleniyor şemsiyesine
gözlerimde bir sokak lambası ağlıyor

avuçlarımda titreyen bir şişe
körkütük sövecektim
bağıracaktım oysa ağız dolusu
şişecekti aortlarım
bırakacaktım kendimi çoktan
ve yine becermedim
bir dalga kudurdu sahilimde
boğdu sesimi hiç yoktan

gidiyorum şimdi
kilitleniyorum bir deli açmaza

amansız bir acıyla flörtteyim
beynimde karanlık bir bereket
aşiyan ellerimde gecenin konukluğu
yüzüm tayfunlara emanet

bütün ayazlar cehennemimdir
bütün baharlar firari
ılık bir aymazlık atınca tokadını
kulaçlıyorum nehirlerini
gece üstüme yağıyor
boğuyorum sahte şehirlerini

küllerin tılsımına rehin bırakıp tütünümü
döndürüp yüzümü bir deli lodostan
sarı parmak uçlarımı nefesimle harlıyorum
öfkemi dinginleştiriyorum dalgalarında
başım dik gökyüzünü tarıyorum
eriyorum kulaçlarımda

bütün teamüller çatladı beynimde
bütün ezberler kör bir virane

doğum sancılarıyla inlemekteyken bir al şafak
çivit sabahların vurdumduymaz telaşında
ellerimin buzu harlanmakta

cehennemler kuduruyor çığ bekleyen eteklerimde
postallarım hedefsiz patikalara tutsak
savuruyorum deli poyraz bir yele küllerimi
yürüyorum ağır aksak

ey sevgili
kan çekilmekte damardan
birazdan uyanacak gün
gece atacak beni koynundan


bak şimdi
bak ellerim yüzüme siper
dizlerim böğrüme emanet
gel de bitsin
bitsin bu sefalet