Bilge Kral

Penceremde eksik güvercinlerim,
Tozlu kalmış kalmış, raflarım.
Bahçemde solan güllerimle,
Bitkince araftayım.

Bilmem ki hangi taraftayım,
Ölüm desem,
Kalbimin odaları sen kokuyor,
Yaşam desem,
Yalnızlık damarlarımı kavuruyor.

Vasat bir krallıkta yükseliyor,
Benliğim.
Yalnızlık insanı bilge bir kral yapar,
Hadi gel de, cahil bir köle olayım.

Üstüm başım yırtık, sen koksun,
Gün kopsun, güneş çıkmasın ne yazar,
Yıkılsın bilge krallığım,
Yalnızlığıma darbe ol.

İster güneşime gölge ol,
İster arş-ı ala yı yık göğsüme
Kalbim seni taşımış,
İncinir mi gökyüzüne?

Ya da gelme kal orada,
Bu bilge saramaz oldu yaralarını,
Seni süpürdü, tozlu raflarla
Dinlemez artık yalanlarını

Geçirdin evet,
Başımdan küçük kıyamet.
Görmüş oldum,
Sayende ihanet.

Artık arafta bir bilgeyim,
İhtişamlı yalnız bir gölge.
Yalnızlık insanı bilge bir kral yapar,
Gelme bırak, kalayım bilge.