Bilimsiz Karmaşa

Kayboldum;

keşke sorsaydım fikrime;

'yaşamın özünü aradın mı

öfkemin ifritine gebeyken

tutkulu ve umursamadan!'...



Taptaze

düşlerim kıvrılıp ufalandı

dizelerin dibine

Uyanır mı papatyalara dokunmadan

sözcüklerle zor söylemlerim...



Aşıksam kadının değil

tanrıçan olmalıydım

tenhalarda açan çiçekler gibi ürkek!

gözlerimi ayrıntılarla kamaştırırken

görmez olsaymışım

düzen denilen bütünü...



Kavgam işte onlarla anılır

süzülür dibe çöker

bellek de kalır o bengi izi...



Söyleyin hadi çekinmeyin.

Ben miyim ,

kayıp cennetin mutlu kıyılarını bozan?

Biçare!...


Vuslat demi içimde,

bir serçe gibi bitap...

gönlümün bakışları uyanık

bigane uçmakta mazim den...