Bilinmeyen

terketme beni düşlerim,
nezaketinden arınmış bir ses yüzünden batırma gemilerini.
yağma gözlerim..
bilirsin birazdan şen kahkaha güleceksin..
her sese bir duvar olma,

sanma!
bu dünyada teksin..
oysa nerden bileceksin;

bu yağmurlar yağmasa nasıl temizlenecek hava
güneş nasıl açacak..
yoksa nasıl alışacaksın yağmurlarla yaşamaya?
onlarla mutlu olmayı nasıl öğreneceksin?

belki bir zaman kendine gelemiyeceksin,
unutma ömür tüketeceksin..
ama nasıl?
sorma!
bir şekilde biteceksin'..