Bilir misin Hey Şair

Boş ver be şair,
Sorma benim halimi
Özlemler olmazsa sevmelerin ne anlamı kalır ki
Düşünme seviliyor muyum
Sevilmiyor muyum diye
Sol yanımdasın her zamanki gibi yine,
Şüphen olmasın sen bana uzak
Sen bana yasak olsan bile,
Ben sessizce,sevdikçe seveceğim seni...

Boş ver be şair üzülme
Yaralarıma merhem ol demiyorum sana.
Bak yine
Yüreğimden kopup gelen hasretin yeli
Bir acı tebessümümle karıştı
Soğuk iklimlerin imkânsızlıkları sardı dört bir yanımı
Koptu aşkın fay hattı
Kaybettiğim umutlarım, enkaz altında kaldı
Her bir parçası ayrı yerde,
Ellerim titrek
Tırnak uçlarım mor,yetmiyor
Gücüm yetmiyor toplamaya.

Boş ver!
Boş ver be şair, sen benim için üzülme
Bitmez bendeki efkâr kurşunları
Hedef tahtam yalnızlık nede olsa
Kördür benim gözlerim,
Kaş,göz,arpacık desem de nişan hep menzil dışı
Bu gün benim efkârım var yine,
Yumsam gözlerimi sanki kıyamet kopar.


Bilir misin hey şair
Senin şehrinde sensiz nefes almak,
Sonu olmayan düşlere dalıp,
Senli hayaller kurmak
Nefes kadar yakınken gurbet kadar uzak olmak
Hasretin çarmıhlarında gerilirken usum
hüzzam makamı şarkılarla avunmak
''Sevmek acı bir arzu derler''
Nakaratlar eşlik edip her notalarla vurulmak.
Beşiktaş sahilinde martılara simit atıp
Martı kanatlarında sana selam yollamak.

Bilir misin hey şair ne zor şeydir
seni böylesine severken,seni sensiz yaşamak.