Bilirim

Her ne kadar yorganın içine gömülüp,
Sessiz çığlıklar atsamda,
Kendi kendimi avutsam da gözyaşlarıyla,
Bilirim geri gelmez artık.

Her ne kadar yalnızlığıma isyan etsem de,
Her sokak köşesinde görerek sevgilileri,
Umutlu,mutlu şekilde,
Bilirim aynı olmaz artık.

Her ne kadar gülsemde bazen doya doya,
Oysa içimde yıkılan bir kalp taşıyarak,
Çekerken günahını bu aşkın,
Bilirim sende dönmezsin artık.

Her ne kadar karanlıklar içinde kalsada yüzüm,
Yinede biraz olsun gurur kalarak içimde,
Herşeye rağmen dimdik durarak yinede hayata karşı,
Bilirim birgün o gurur da gider.

Her ne kadar her gün baktığım aynayadaki yüze,
Alıştırmışken kendimi o yüzün "ben" olduğuma,
Oysa göründüğünden çok farklı durarak içten,
Bilirim ve susarım bazen.

Her ne kadar seni düşünmekten öte başka bir şey yapamasamda bazen,
Zaman geçer farkında olmadan,
Belki de farkında olarak,
Oysa bilirim zaman çok geçtir artık.

Her ne kadar ağlasamda bazen içten içe bitirerek kendimi,
Silerim bazen gözyaşlarımı,
Hayata tutunmaya çalıştığım o minicik ellerimle,
Fakat bilirim koşsamda tutamam.

Her ne kadar görsemde her gün önümde duran gerçeği,
Ama yinede arsız bir çocuk gibi hayal kurarak,
Bekleyerek hala geç kalınmış bu aşkı,
Bilirim imkansızdır artık.

Her ne kadar dinlediğim her melodide seni düşleyerek,
En çokta beni derinden etkileyen gözlerini düşleyerek,
Özlemimi büyütürken içimde,
Bilirim o gözler yalan olmuştur artık.

Ve bilirim eğer bir taş eksilirse oyunda,
Yerini Doldurmak için mutlaka bir taş gelir yeniden,
Oysa öteki taş gibi yakışmaz yerine,
Ama yinede olması gereken budur,
Çünkü oyunun kuralın da imkansızı istemek yoktur..