Bilirim Bilirsin Bilir

Alevsiz yakılmışsın sönmeye közün yoktur
Mangalda küller bile senden bıkar bilirim
Kuyruğa takılmışsın dönmeye yüzün yoktur
Söyleyen diller bile dinden çıkar bilirim

Sinen de yoktur bir kıl titreyişini duysan
Sırtında taşır ağıl zor olur koyun saysan
Akarmış çağıl çağıl gözü kapalı uysan
Parmakta ziller bile etin sıkar bilirim

Uğramaz hiç hezimet sütten çıkmış ak kaşık
Aklı bozuk peksimet fikri küfle dolaşık
Zaferidir azimet asla atılmaz aşık
Yüzünde çiller bile gamze tıkar bilirim

Közde kırk yıllık aşı kaynatır fokur fokur
Çatılmış iki kaşı gözleri fecir dokur
Sanırsın yirmi yaşı poyraza meydan okur
Bağında güller bile çalı çıkar bilirim

Pek rakibi olmazmış herkesi geçermiş tek
İzne tabi kalmazmış rakıyı içermiş sek
Hiç bilmeden dalmazmış her gün oynarmış sek sek
Sazında teller bile mızrap yıkar bilirim

Bir şeyler üreterek artık çoğalt azını
Her an şiir içerek hayata sun nazını
Yazıp çiz de pişerek kalemle yap kazını
Özünde killer bile tozdan bıkar bilirim

Gafletsiz sözün toku dürüst yürekten çıkar
Aç gönül bilmez yoku kursağa yumruk tıkar
Yüzer balığın foku yıldız göklerden bıkar
Fıtratta güller bile ruha ıkar bilirim

HÜZÜN ŞAİRİ

azimet Ar. ¤az³met
a. (azi:met) esk. Gidiş

ıkmak
Deve çökmek, oturmak.
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü