Biliyor musun / Vuslat

Dolu dolu caddelerde yalnızlık bir bana yakışır
Bir bende şık,
Yüreğim sana meftun, bir sana aşık.

Yine Ağustos susuzluğu tadındayım
Bir sana yanar içim.
Anla artık sevgili, sensiz ben yokum yok. Sensiz bir hiçim.

Biliyor musun ! Ben kimsenin um'runda olmadım
Ne de ezberinde.
Bâri senin umrunda olayım. Yüreğinde, en derinde.

Yoksa, sende mi vuracaksın beni eller gibi kahbece sırtımdan
Utanmadan.
Nasıl müsaade edecek buna bilmem, sinendeki sevdan

Şehir dolup dolup taşmakta, ana-baba günü her yer
Lâkin; Sokaklarım ıssız
Ben deli-divaneyken sana, sen, hiç mi özlemedin beni, ah be hayırsız.

Yıldızları mı dökeyim istiyorsun illede yollarına
Yoksa gülleri mi?
Ah bir bilseydin, böyle naz mı ederdin, bekler miydin sanırsın, şu perişan hallerimi.

Hele gece olunca, çocuklaşır ağlarım. Duvarların bir dili olsa da konuşa
Ah be canısı.
Daha kaç mevsim gerek vuslata, ey ömrümün yarısı

Dua dua istedim, yalvadım Rabbime, kâh'ı gündüz, kâ'hı gece
Seni bana versin diye.
Kana kana içmek, doymak için sevgiye.

Lâkin istemek de yetmiyormuş bazen
Yazıldıysa kaderin, karadan daha kara.
Söyle ey sevginin sahibi ! Vuslat'ı yazdın ömrüme, hangi yaza, bahara