Bilmece

1.kişi
-sevmişim seni gitsen de
gitmesen de benimle gibisin
al şu pareyi kopar kalbimden
al da git yanına
sevmişim seni ayrılamıyorum...

2.kişi
-sensizlik ab-ı hayat ise
seninle sermestim ben
içsem de içmesem de
seninle doluyum...
seninle sarhoşum

şair:
hayat seninle zor
sensiz anlamsız ey insanoğlu
sakın yanlış anlama sözlerimi
ben en çok insanı sevmişim...
bir de şu dinmek bilmeyen
mısralarımı
o mısralar ki bir ucu kirpiğine
bir ucu yüreğime dokunur
kalbimin orta yerinde
irinli bir yara
sensizliğe kanar durur...
işte bu mısralar tutar beni vurur...



filozof:

yağma dedim deli gönlüm yağdın yine
bir seven sevilen yoksa
bir şair neye vurulur?
tutulup ay yıldızına şu masum gecenin
med-ceziri ile oyun kurulur
belli değildir seven sevilen
en sonunda her biri savrulur
dalgalar kıyılara vurur
işte o yıldızın
gökteki mi yerdeki mi olduğunu
bir ay bilir bir de allah
bu ne ayıklık ne sarhoşluktur
samanyolu bile bu yıldızları seyre koyulur...
kiminde bilim ,kiminde emek ,yemek,iş, güç vs.dertler
hepsi de birbirine benzer....
aşık bir aldanış içindedir,
şair çam fıstığını koparıp sincap'a yedirendir....
bana ise filozof diyorlar
bir ağacın tepesinden bazen sincabın kalbinden bazen çam fıstığının kabuğundan

gözlemler gözlemlerim
böyle düşünmeyi nerden mi öğrendim?
Robinson benim...