Bilmeden Sevmek

Yarını bilmez kimse,
Yaşar öyle geleceğe odaklı ,geçmişten aldıklarıyla.
Kim çıkar karşısına bilemez ki.
Bir yerde tıkanıyor işte bir şeyler.
Düşün düşün nereye kadar.

Sevdi diyelim kalbi birilerini.
Gözler arıyor duruyor sevdiğini,
Her an yanında olsun istiyor.
Odasının duvarında ona dalıyor.
Bomboş duvar beyaz perdeye dönüyor.
Yaşadıkları o duvarda bir bir sinema fragmanı gibi sahneleniyor.
Baş roldede kendisi,
Tek seyircide...

Kulaklarında onun sesi,
Konuştukları tek tek kulağına fısıldanıyor.
Ama yalnız duyan o,
Tek dinlemek isteyende...

Güzel bir şeyler söylemek isteği içinde beliri veriyor birden.
Bir anda telefon elinde, numara çevrilmiş,
Ve ne diyeceğini bilmediği aklına geliyor.
Karşıdan bir Alo sesi,
Ve bir yutkunma,
Ve tekrar bir Alo...

Sonra bir kalem beliriyor elinde,
Nerden çıktı demeden başlıyor yazmaya.
Yazan kalemi mi yoksa o mu bilmiyor.
Sevda bu işte dinlemiyor,
Yazdırıyor duruyor.