Bilmediğim Semtlerine Attım Seni Bu Şehrin

Bilmediğim semtlerine attım seni, bu şehrin.
Yoluna düşüp bulamayayım diye...
Karanlıktı;
gece avaz avaz seni bağırıyordu.
Omuzlarımdan silkip ağırlığını,
bir gecekondu mahallesinin,
dar kaldırımlı yokuşuna bıraktım.
Bir can sıkıntısı kapladı içimi önce;
garip bir yalnızlık hali...
' Sarpa sarmış ne varsa bitti mi yani ' dedim

Bitti mi?

Uykusuz gecelere kan ter içinde dalışımın sonundaki
o yorgun saatler.
Ve sen dolu bir şehri;
yabancı bir gecekondu mahallesi yokuşuna emanet edince,
gitti mi yani,
buz gibi ayazın sabahlarımdan?
Kış ortasında cıvıl cıvıl bir bahar sabahına
uyanmayı hayal etmek kadar çocukça bir umuda
serdim hüznümü ardından.
Somurtkan zamanlar bıraktın oysa geride,
Bana kalan kaprisli bir kadın kararsızlığı oldu.
Geçimsiz cümleler dolandı dilime.
Bir de;
bıçak sırtı ilişkilerden tek perdelik pişmanlıklar
kaldı albümümde...
Oysa adın 'hata'ydı bende!
Koca bir hata olarak geçmiştin kara kaplı defterime.
Seni silkinip,
gece giyinirken unutmuşum belki de,
hatalarımı gömleğimin üst cebinde.
İri gözlerime,
küçük hesaplar takılı kalmıştı anlayacağın,
Ya da başarısızlıklardan çıkan sonuçları
toplamaya yetmedi bir türlü;
ne kalemim ne de kağıdım...
Berduşça bir ruhla yazıyordum artık
serbest nazım satırlarını.
Bir beceriksizlik bulaşmıştı kalemimin karasına
Ve sarhoş cümleleri,
patavatsız ünlemler kovalıyordu peşi sıra...

Oysa ben;
bilmediğim semtlerine atmıştım seni bu şehrin.
Yoluna düşüp bulamayayım diye...
Çığırtkan bir çaresizlik sardığında etrafımı,
Sana dakikada on yıl koşmayayım diye...
Esmer bir pişmanlık takılı kaldı tenime,
Gözlerimin altında halkalaşan;
eflatun bir hüzün belki de...