Bilmem Beni Biraz Da Olsa Anlatabildim Mi

kara papatyalar içinde doğdum, çaresiz yüzümle.
hatrımdaki ben,şimdiki ben gibi değildim,yeniden oldum.
günün yası yüzüme vurmuş, ağıtçısı olmuşum bihaber.
daha açalı dakikalar olmadı goncam, aniden soldum.
ellerimde dünden kalma,ekşimiş lavanta kokusu.
gözlerimdeki yeşil değil artık, kesilmiş kızıl.
omuzlarıma kadar tesir etmiş, cehennem kızılı.
selam olsun, esen kal eski ben!
iyi bak, boğma tütüne, sıhhatte kal eski beden.

verdim karar, sezdim bitenin ardından, başlar yine.
belki de insan, olgunluğu varırmış ezile ezile.
peki aşk denilen, kan sebili?
neden hiç kalmamış boş? Oluk oluk akar.
derim sessiz sessiz, anlamam, bağırır derim asla!
beyin,dalak,ciğer değişir ama yüreğim asla!

yıllardır yaşayamadım sıcak bir gün, on bir ay kış!
dondum,sıkıldım,usandım ve bir fark yaratamadım kendimce.
yardımı severdim, gülmeyi de lakin unutturuldum.
kırmaktan nefret ederdim herhangi bir şeyi.
öldürme nedenim olabilirdi kendimi,üzmek herhangi bir kimseyi.

erzurumuş,güzel memleket,zulmün erleri etti,bizi.
her yıl sonu, kendime bir farklılık kattım.
değiştim,değiştirildim ve az da olsa değiştirdim.
kaybettikçe aşka o kadar susadım,sımsıkı sarıldım.
acılar mabedine bir o kadar daha sığındım.
bana kalan dostlar, yine benden gölgelerdi.
aşkı da, gözleri de zaten ruhumu bedenimden gölgelerdi.