Bilmem Ne Hikayesi

Demesem de sana,beni unutamazsın diye
Ne olacak şimdi ,haydi söyle ?
Demiştim sana,işte böyle,işte şöyle...
Demir attığım karanlığında
her şey ikimizin arasında.
Ay demir atmış gecenin ortasında
kapalı göz kapaklarının
yastığının hemen yanında
a cancağızım.

Koskoca bir ummanın ortasında
yakamozlar
Bölük pörçük gülüm,tependen
ağlar sarkar
Koskoca bir ummanın ortasında
Ay.Şehvet içinde bir ışık parlar
atsan oltanı
yemez balık zıpkını
atarsın oltanı
erişemezsin çok uzakta o
bakarsın aşağıya
kumların dibinde
çırılçıplak yatıyor o
ay ay ay
gözlerin yarı kapalı
kafanda namus namlusu
atılır din dom domu
oysa o orada
yastık dişlerinin arasında !

Sanma sakın,ne nihilistim
ne de narsist !
Kasıklar kirlenmişken kasrı aramak niye ?
Kırmak için esaret zincirini
açıldı çengelli iğne
ardından sedef düğme
Neşideler neşidesi iki geyik yavrusu
avuçlarım arasında !
Dedim ki içimden ,doyamadan öldü
tadamadan elma şekerini
El-Kübra ya da El-Zehra
adaşındı hani ,azize Fatıma !..
Dedim ya,doyamadan yumdu gözlerini dünyaya
yüce Fatıma tam yirmi iki yaşında
Dedim ki,açsın yumuk bebek gözlerini dünyaya
doğsun Fatoş,olmasın nahoş Fatma !
Ay demir atmışım sıcak gecelere
ben ki farzet Oğuz'un ikinci oğlu
Ay ve Fatma,Bozok kolunda.
Doğmasa da Yazır ile Döğer
doğmasa da Dodurga,Yaparlı
zor,çok zor bundan sonrası
üstelik daha ucu.
Sonra ,eskimiş alışkanlıklar unutulmazmış
a cancağızım
sen de unutamazsın...



16 Temmuz 1993