Bilmezsin ki

Sebebim sensizliğim
Öfke bulutları üzerinde seyahate çıkışlarım
Bu diyarları tek kalemde geçip bir roman yazışlarım
Bir türkü tutturmuş söylenir rüzgar
Kulağında çalan ıslığı iyi işit
O bendendir sana gelen

Sırtımda büyük bir yük
Ay la raksa tutuşmuş göz kapaklarım
Ha düştü ha düşecek
Bir çığlık işitir
Yüreğimin en derin yerinden
Yar neredesin!
Aslında bilir nerde olduğunu
Bilir de söylemez ki
Gidişini hatırlar ayıplanır
Utanır söyleyemez yerini

Bilirmisin gidişin de gelişin gibiydi
Sert bir rüzgar la gelmiştinde
Gidişinde de yüreğimde bir fırtına kopmuştu
Hatırlarmısın insanlar şaşırmıştı bahar günü o havaya
Gidişin gökkubbeye bile koymuştu
Çığlıklarla boşaldı yeryüzüne
Kanlı gözyaşlarımı süzüle süzüle temizledi
Belki avuntumdu o yağmur
Beni pak eyleyen en güzel eylem di
Sen kimsesizliğimin gizli öznesi
Gittiğin ilk gün ölmedim ya
Ölmem gayrı sevdadan daha
O gün ölmedim ya
O gün azraille tanışamadım ya
Başka bahara kaldı randevumuz

Baharlar hep canımı acıtır
Sonbahar ise dindirir
Yürek de bir kuş cıvıltısı işitilir
Ama gittikçe azalan

Belki sonbahar geldi diye
Yapralarım döküldü
Ama bilmezsin
kahverenginin altında ki hareketi
Köklerim güçlendi
sarıldım
Yeni bahara daha dayanıklı
Daha palazlanmış ve
Bir hayli kuvvetli çıkmak için
Bilmezsin ki zahirdekilerle kendini avutan
Amâ
Sen beni öldüren yüklem
Sensizliğin de öznesi gibisin
En çok da gidişini seviyorum
Başın aşağıda üzülmüş takliti
Biraz timsah gözyaşları
Giden sensin kınan nerde
Benim baharım belli
Elbet açaçak olduğundan gür çiçeklerim
Ve elbet saracak dallarım bir bedeni ebediyen
Bilmezsin ki o sen değilsin ...
Bilmezsin ki
Bilseydin
Gitmezdin ki ...