Bilmiyor

Kırık saz güftesisin bir vefasız elinde
Mızrabı tele vurup çalmasını bilmiyor
Her zaman elem dokur yüreğin de dilinde
Kırıyor da gönlünü almasını bilmiyor

Alı verse gönlünü ne gam kalır ne keder
Gülüşü ile bile geceyi gündür eder
Gözünün yaşı diner dersin ki güldü kader
Gözlerinden gönlüne dolmasını bilmiyor

Doluverse gönlüne koklasan buram buram
Sarıverse sineye sönmeden sevda çıran
Kanar mıydı hiç böyle kapanmaz sevda yaran
Yaralarına merhem olmasını bilmiyor

Olsaydı ki derdinin derman bulan hekimi
Kaldırsaydı aradan eksi olan çekimi
Bir kere sarmak için bekler miydin ekimi
Vuslata giden yolu bulmasını bilmiyor

Bulsaydı eğer yolu yüreğin inler miydi
Beş vakit ezan gibi sesini dinler miydi
SAMYELİ'nin kulağı her gece çınlar mıydı
Varlığın ile mutlu olmasını bilmiyor