Bilmiyorlar

Dil ucuyla sorulan nasılsın sorularına
Kanarken içimde bir yerlerim
Hep iyiyim dedim
Biber sür dudaklarıma
Yalancıyım ben anne


Bilmiyorlar
Sen biliyor musun
Mezar taşlarına neden kol yapmıyorlar ?
Elma şekeriydi sevgiler
Benim değildiler
Benimmiş gibi yaptım
Kes bileklerimden
Sende kalsın ellerim
Hırsızım ben anne
Çöl kadar kurak gözlerim
Gözlerime ağla anne
Ne kadar kalabalıksan bende
O kadar ıssızım anne
Öyle açım ki sana
Gözümü doyurmuyor toprağın
Kızma bana
Arsızım anne
Saçlarıma bir defa dokunsaydı ellerin
Kurak kalmazdım bu kadar
Ben de ıslanırdım yağmurlarda
Diğer çocuklar gibi
Kağıttan gemilerim
Yüzerdi sularda
Ellerim tanışırdı çamurla
Topraktan olmazdı evin
Çamurdan evler yapardım sana
Sonra
Soluk benzime inat
El yapımı güller açardı yanağımda
Çeyizime ördüğün allı pullu oyalarla
Oyalarken çocuk ruhumu
Adı intihar olan
Kestirme yollardan
Gelmeyi düşündüm sana
Yaşıyor gibi yaptım
Bir tepeye gömdüm çocukluğumu


Bilmiyorlar
Sen de bilmiyorsun
Ana kucağında geç büyür çocuklar
Anasız kalınca ansızın,
Kansız cansız büyüyorlar
Sen olsaydın yanımda
Bulanmazdım günaha
Masum kalırdım
Bir çocuk kadar


Bilmiyorlar
Canı yanınca insanın
Sol yanı acırmış
Ben nasıl bir insanım anne
Yok mu benim sağ yanım
Dualarım sanadır her gece
Kuru kalmasın diye toprağın


Biliyorum
Yeşermez toprağa gömülen can
Dilerim yeşerir toprağın
Mezarına nur yağsın ANNEM