Bilmiyorum

Burası bir yol ayrımı..
Ya da çözülmesi zor bir ikillem,
Ya bu gönül seninle coşacak;
Ya da her zaman ki gibi susacak.



Ben bilmez miyim; bende ki beni,
Gönlümde ki titremeleri..
Zaten bu aşk başından belli;
Sonu sürekli yenilgi.
Şimdi söyle çaresiz gönlüm;
Sende ki fısıltıları mı dinleyim;
Yoksa çaresizce,
Sevdiğime sırtımı mı döneyim.



Ne çare ki sen bana yasaksın;
Bir o kadar da uzak!
Geçtim sevdanın sonsuz tadından;
Gözlerinin buğlu bakışından.



Aslın da kendime bile itiraf edemediğim;
Kahrolası tek bir cümle.
Seni var ya seni..!
Deliler gibi sevdiğimi..!


Bak bunu kendim söylerken bile,
Buruk bir şekilde gülüyorum.
Ve neden se tarifi zor bir şekilde özlüyorum.
Yasaksın bana sevgili..!



Fakat gönül bu dinler mi?
Bilmem ki bu ömür böyle geçermi;
Gönlümü dizginlesem...
Yüreğimdeki acı derinlere çökermi.



Dedim ya bu bir ikilem.
Çözülmesi en zor denklem.
Hem ben ne anlarım ki; denklemden.
Kahrolası bilinmeyen den.



Boş ver deli gönül boş ver;
Sevdiğin nasıl olsa;
Senin sevdiğini bile bilmeden;
Pervasızca ellere gider.