Bin Yıl Sonra

önce söz vardı toprak sustu
ademoğlu can buldu
yüzyıllar önceydi
bir sabah uyandım
kaburgamda bir sancı
gördüğüm görebileceğim en güzel yabancı
işte oracıkta
elma ağacının altında duruyor

ona bakmak ne güzel
kokusunu duymak ne hoş

usul usul bin yılda varabildim yanına
dedim ki
ona
yakmaya değil
yanmaya geldim

bin yıl sonra
bir elma uzattı bana

ben ona hamdım
o bana pişti
biz bize yandık