Bin Yıldır Yoldayım

Nasıl bir saadet nasıl huzursun
Bin yıldır yoldayım varılmıyorsun
Bende ki tüm yanılış , unutuşlar
Bir mavi gök olup sarılmıyorsun

Bildim geldin kirli çağı yıkmaya
İbrahimî ateşleri yakmaya
Ben yoruldum da sesine bakmaya
Sen sonsuz akmaya yorulmuyorsun

Cehaletin kara defterin dürdün
Atını zülümler üstüne sürdün
Kılıcın girmedi kınına bir gün
Çağdan çağa koştun durulmuyorsun

Bunalım yalnızlık keder ve kahır
Dünya mutluluğu ediyor tehir
Kuşatmış dört yanı amansız zehir
Bütün deva sende çağrılmıyorsun