Bin Yıllık Yoldan Işır

Gönül, içindekini yazarken beyit beyit
Ruhtan süzülüp gelir saf duygular kaleme
Uzanıp da yatarken tahtada taze meyit
Beri yanda iki kuş yaparlar mükâleme


Kondukları bir dal ki; ağaç cennetten tuba
Kalem kapılıp dalmış mürekkebe, eleme
Anlam vermek isterken sır dolu bir mektuba
Beyaz sayfa üstünde iz bırakır âleme


Hazırlan bir an önce aç sırlı kapıyı koş
Bahara vurgun güller güneşle açılırken
İçip de mey-i aşktan gönül olunca sarhoş
Hatırlarsın gülleri yoluna saçılırken


Atiye giden yolda düşün hep uzun uzun
Serilince önüne yaşamın haritası
Cevapsız sorularla yüreğin olur mahzun
İnsanın, sevmek miydi; neydi, acep hatası


İçin kuş gibi pır pır hep uçmaya çalışır
Ne dağlar engel olur, ne dalgalar denizde
Aşk ile dolsa ruhun bin yıllık yoldan ışır
Yolunu bulup gider akıl almayan gizde