Bir Adam Gider Bu Şehirden

Fayları çatlatmakta inceden
Bastığı her adım maziden
Bir güne mezar eşerken
Bir adam gider bu şehirden


Zamansızdır her gidiş
Şehir karaları giyinmiş
Bu şehirde bir aşkı eskitmiş
Bir adam gider bu şehirden


Gecelerinde çığlıklara bulanmış
Bilmem kaç defa kabuslara uyanmış
Bu şehirde ona yurt kalmamış
Bir adam gider bu şehirden


Asmasına üzüm düşmeden
Toprağına kızıp küsmeden
Kararından cayıp geçmeden
Bir adam gider bu şehirden


Tepelerinden ovasına baktığı
Yeşiline türkü yaktığı
Niobe'den Kırkahvesi'ne çıktığı
Bir adam gider bu şehirden


Ayağı gider gözü kalır
Bu gurbeti vatan sanır
Bakamaz dağlarından utanır
Bir adam gider bu şehirden


Aç karnına ekmek olmuş
Kalemine mektep olmuş
Ulu Cami'de çok yokuşmuş
Bir adam gider bu şehirden


Her sokağında hatırası
Güzel günlerin sefası
Uğurlamakta bir dost anası
Bir adam gider bu şehirden


Çocuk yaşta geldiği
Adam olmaz gençliği
Unutmaz gördüğü mertliği
Bir adam gider bu şehirden


manisa ili bucağı
somada maden ocağı
kırk ağaç asker ocağı
şehitler diyarı yurdum

4 yıl cenk yerinde durdum
herğün ayrı hayal kurdum
vallahı yütün de kırdım
fakir yurdu memleketim

güz gelince tütün biter
zeytinler dalında yeter
pamuklarda ırgat ister
fakir yurdu memleketim



Bülent der ki derinden
Mezarıma taş kesilsin Spil'den
Düşürmem Manisa'yı dilimden
Bir adam gider bu şehirden.




NOT: Bu şiir yıllardır kahrımı çeken Manisa için... Sondan bi önceki son üç kıta Hatice Karedeşimin armağanıdır....