Bir Adamdan Bir Kadına Kalanlar

/onca güzel söz
bir çiçeğin yapraklarından
kanatlanmaya hazırdır
unutma ki
ağzından bal damlayan aşk'ın
kuyruğunda bir de iğnesi vardır.../



yaralı, süt gibi beyaz
yol yol kırmızı çizgilere sahip
ve bir zarla kaplıymış gibi duran yüz
incinmiş hangi yanında doğarsa güneş
orada kuşlar ölüyor

-adam sözü ile keşkeler ,yalandan yapılmış bir kale-

can içinde usulca büyüyen nefret
sonrasında gölgesi uzun satırlarla buluşan hasrettir
tespih tanesi yaşların kutsallığına adanan bir duanın
kalp günah işledikçe
mümkün müdür kabulü

-kadın ellerinde döner semazen, tövbesi çilehane-

avuçlara kazınmış
tarihsel kısırlığın yol haritası
ihtiraslı kavuşmaları aklarken
dört duvar kanayan yaraya hesap sorar
göğsünde uyuttuğu düşsel cinnetin aynasında

-adam kabuğu geçmişten kalan bir yara, kapanmaz-

saklanmış kuytulukların
dipsizliği ile buluşunca yalnızlık
gündüzle kavgası neşelendirir
gidişlerin dayanılmaz sanrısını
bir adamı kendin gibi sev ama çok sevme

-kadın kesip göz kapaklarını,diker kalbinin üzerine-

gecenin mavisi ilham perisi
kussa tüm heybetiyle özgürlüğü
alnın tam ortasına
basıp da kayar ölüm
kendi ölümüne kayar gibi

-adam can suyu ile yıkar beden mezarlığında kadını-

bazı hayatlar uzundur
bütün aşk'lar kısa
bir tutam saç kavurur rüzgarla geleni
zor çıkılır bu vedadan sabaha
kalır akşamın serin uykusunda

-kadın not düşülmüş ayraçsız ayrılıklar kitabında yazar adamı-

bir adamdan
bir kadına kalandır
gövdeye yaslanmış vicdan
ki
o vicdandır bitmiş aşk'lar için ağlayan...

alicengizoyunu

(...yalan söyledim sana ; içimizde birbirini bulan yollar, dışımızda hep kayıptı...beni değil, aşk'ı ara...)